براساس ابعاد ساختمان و این که لحاظ طولی و عرضی بزرگ می باشد، در طراحی آن سعی شده حجم کلی ساختمان به مکعب های کوچک با ابعاد مختلف تبدیل شوند تا با زمینه و محیط اطراف ساختمان ارتباط مناسبی برقرار شود. این مکعب‌ها در ابعاد و اندازه‌های متنوع با اختلاف سطح نسبت به یکدیگر قرار گرفته‌اند. ایده اصلی طراح از این نوع چیدمان مکعب ها در کنار یکدیگر، استعاره از خانه هایی است که با قرار گرفتن در کنار هم مجموعه آپارتمان را شکل می دهند. بافت قدیمی و آجری منطقه در حال از بین رفتن می باشد. بنابراین طراح با تأکید بر استفاده از آجر به عنوان متریال اصلی نما، سعی کرده تا ساختمانی به صورت لندمارک ایجاد کند و توجه مردم را به استفاده آجر در نمای ساختمان ها مجددا جلب کند. این ساختمان دارای ویژگی های منحصر به فردی است و طراح با استفاده از این ویژگی های شاخص سعی کرده تا این موقعیت ها و چالش ها را به یک فرصت تبدیل کند. علاوه بر این به دنبال یافتن راه حل های تازه ای در نوع نگاه و پردازش به موضوع سکونت در زندگی معاصر ایران است.